سکته ی ایسکمی یا انسدادی. سکته مغزی ایسکمیک شایعترین نوع سکته است که حدود 87? از کل موارد را تشکیل می دهد. سکته ایسکمی زمانی ایجاد می شود که یک لخته خون یا توده ای باعث انسداد رگ ها و عروق مغزی شود. لخته خون اغلب با آترواسکلروزیس مرتبط است. که در نتیجه ی تجمع چربی در سطح داخلی رگ ها ایجاد می شود.
سکته هموراژیک (خونریزی). این نوع سکته مغزی ، زمانی اتفاق می افتد که عروق خونی مغز پاره شده و خون به سلول های اطراف می ریزد. این شرایط می تواند ناشی از آنوریسم یا ناهنجاری شریانی باشد. آنوریسم وقتی اتفاق می افتد که دیواره شریان ضعیف شود و بطور غیر طبیعی گسترش یابد ، این امر باعث انسداد می شود ، در حالی که ناهنجاری شریانی یک درهم آمیختگی غیرطبیعی عروق خونی است که شریان ها و رگ ها را به هم وصل می کند و این باعث اختلال در جریان طبیعی خون و گردش اکسیژن می شود. شایع ترین مقصر سکته مغزی هموراژیک فشار خون بالا و کنترل نشده است.
سکته مغزی گذرا یا حمله ی ایسکمیک موقت (TIA). گاهی اوقات “سکته خفیف” خوانده می شود ، و این ناشی از لخته شدن موقتی خون است. این سکته مغزی می تواند به عنوان یک علامت هشدار دهنده برای سکته های جدی در آینده باشد.
فردی که دچار سکته مغزی خفیف شده است ، فقط می تواند ضعف موقت در بازو یا پا را تجربه کند ، در حالی که در موارد شدید میتوانند به طور دائم در یک طرف بدن فلج شوند. بیش از 66? بازماندگان سکته مغزی به نوعی ناتوانی مبتلا میشوند ، اگرچه برخی از افراد می توانند به طور کامل بهبود یابند.
- ۹۹/۰۴/۱۶